Żegnaj okrutny świecie. PIORUNY i GRZMOTY w grudniu. WIDZIAŁ KTO TAKIE ZACHOWANIE?!

Wichura, gradobicie, latająca po osiedlu blacha falowana, tornado jakieś. W grudniu. Fenkju bardzo. W związku z tym, że świat się kończy, nie spałam od 2 rano wczoraj. Aż do teraz ciągle czuwam, gotowa uchylić głowę przed nadlatującym fragmentem blachy.

O drugiej w nocy z nieba grom skrzekliwy spadł i walnął prosto w dom obok. Dwa razy, dla pewności. Stałam więc do świtu, jak cielę od matki oderwane i patrzyłam beznamiętnym wzrokiem, czy zaczynamy płonąć, czy blok się wali. Ale płomienie się bały, a blok z przerażeniem zamarł w bezruchu. Patrzyłam też, jak dźwig podstawiony do budowy bloku 100m dalej buja się na lewo i prawo, kręci w kółko, miota hakiem na łańcuchu. Jak przytulnie, jak kojąco - pierdyliard ton żelastwa miotane wiatrem. Osobisty śpi, sąsiedzi chrapią, wszyscy nieświadomi niebezpieczeństwa. A ja czuwam z nosem przy tarasie, w razie jakby coś się działo, albo kogoś wiater przywiał. Nawet cholernego Pana Z Łomem w taką pogodę bym zaprosiła do środka.

Czy to dlatego taką martwą ciszę mamy tu dzisiaj? 

Wszyscy polegli? Śnieg domy zasypał, huragan kable urwał?

Innego powodu nie widzę.

A kiedy ja w stolicy stałam przy oknie i walczyłam o życie swoje, swojego ukochanego Osobistego i - też swojego - Pana Z Łomem, moja siostra kilka tysięcy kilometrów dalej nuciła pod nosem kolędy, wyciągała ciepłe ciasteczka z pieca, bawiła się w wyklejanki i podawała naszemu tatusiowi herbatkę. Relaks, luz, sielanka i ozdoby świąteczne. A potem wysłała mi zdjęcia, wyzywając mnie tym samym na pojedynek:

Ozdoby ręcznie robione przez Młodego. MUST HAVE.

Przy wejściu do domu, w przedpokoju wisi powitajnik.

Siostra moja popełniła niemoralne przestępstwo, żeby zdobyć tę choinkę. Słusznie.

Najpiękniejszy w historii wieniec na zewnętrzną stronę drzwi. NIEZDROWO ZAZDROSZCZĘ, czuję też parcie na KOMPETYSZYN.

Żywe, pachnące gałęzie igłokrzewu brytyjskiego z papierowymi i drewnianymi ozdobami. Postawione na stoliku przed drzwiami, coby przechodzących obok sąsiadów uwieść zapachem żywicy, kunsztem rękodzieła i duchem Świąt. PS: Tak, wymyśliłam nazwę tej rośliny. Nie wiem co to. Z roślin rozróżniam tylko brzozę i marchew.

Dookołaświecznik świąteczny. I piękne, brokatowe bałwany w tle. Brokat MUST HAVE również! A nie mam. Cholerny świat!

Bałwan wyklejany ręcznie przez Młodego. I portret artysty-klejarza.

Okay. Być może, tak LEDWO-LEEEEDWOOOO, prawie wcale, odrobinę, ale taką mało zauważalną, przegrałam w tej rozgrywce. Przyznaję. Polska - Anglia 0:1. Ale - ALE! - ale NA NIEDZIELĘ SZYKUJEMY Z OSOBISTYM WIELKI REWANŻ.

Jakby ktoś chciał mi pomysły podesłać, albo swoje wykonanie pokazać - przyjmę z wdzięcznością i otwartymi ramionami, choćby i pod koniec stycznia. Lubię patrzeć i plagiatować.