Coś się kończy, coś się zaczyna, 

braku zajęcia nie lubi dziewczyna!

SKOŃCZYŁAM:

- pisać wszystkie zlecenia z ex-firmy i choć dostanę pewnie kilka poprawek, to generalnie jestem wolnym człowiekiem,

- zarywać noce i kłaść się spać o 7.00-8.00 rano, 

- pić kawę co dwie godziny, zaczynając od 22.00,

- zmywać naczynia o 3.00 nad ranem, coby zdrętwiałym od pisania rękom dać inne zajęcie,

- oglądać na YT filmy o naturalnych porodach ludzi, delfinów, słoni, bo i tak już wszystkie obejrzałam.

ZACZYNAM:

- robić makietę pod choinkę i ozdabiać pociąg,

- szukać pomysłów na niskobudżetowe ozdoby do kuchni z materiałów, które już mam,

- wymyślać w miarę niekiczowaty wieniec na drzwi, taki co to mi go nie będzie szkoda, jeśli Pan Z Łomem go sobie upodoba,

- układać życzenia na kartki, coby szybciorem produkcja poszła i żeby wszystkie do piątku wysłać,

- puszczać świąteczną muzykę bez wstydu, głośno,

- planować ekonomicznie realne listy zakupów na obie imprezy,

- wpadać w histerię, że teraz, kiedy już oficjalnie nie pracuję, na pewno za kwartał wyląduję w rynsztoku.

Kuchnia zawalona - jest! Gotowość do dekorowania - jest! Plan od czego zacząć - nie ma!

"Jestem beznadziejna, jestem do dupy, nikt mnie nie kocha, siedzę bezczynnie, nie umiem nic zrobić, do niczego nie dojdę, uszy mnie bolą, mam odrosty i śmierdzę... - medytowałam wczoraj nad sobą samą, bo mnie z niewyspania takie refleksyjne nastroje naszły. Ostatkami sił próbowałam wtrącić kilka kontrargumentów, żeby przerwać to samobiczowanie:

- ... mam połamane paznokcie, wanna jest nieobudowana, pieniądze się kończą...

- Ale przecież kilka miesięcy przeżyję, do tego czasu coś się wymyśli...

- Gówno się wymyśli, nic nie potrafię, beznadziejna jestem, nie dam sobie rady, do nicz...

- Czekaj, czekaj! Mam teraz czas na wysyłanie CV, zadzwonię też do tego kumpla, co to ostatn...

- Nigdzie dzwonić nie będę, DO-DUPY-JESTEM, nie muszę wszystkim obwieszczać!"

Zapisuję więc karnie tutaj, dla potomności i publicznego wstydu.

A chwilę potem zaczynam znowu spokojnie oddychać, bo włączam na YT filmy o organizacji domu, dekorowaniu, gotowaniu, byciu szczęśliwą kurą domową. Te filmy działają na mnie jak najlepsze, niemieckie porno z lat 80'. Bawią, relaksują, koją nerwy. Taki na przykład odcinek z zeszłego czwartku, co to w mojej głowie ma tytuł roboczy "Paczpan ten stóóół!":

Dzień dobry, idę spać.