Od kuchni.

Głupia aktualizacja Bloggera, czy inna jobtwojamać zmiana sprawiła, że muszę zacząć tytułować posty. I zaćmienia dostałam. Bo pisanie, wylewanie z siebie literek i kolorowanie treści zdjęciami idzie mi gładko i szybko, jak mielenie jęzorem. Ale tytuł zobowiązuje, trzeba go przemyśleć. Żeby był chwytliwy, zabawny, na temat, nie na siłę, przypadkowo doskonały. Jak nagłówek w Wyborczej, albo slogan pod reklamą. I mnie zatkało, pisać nie mogę.

NIEMOC.
Fenkju, Blogger.

Znalazłam dzisiaj zagubione zdjęcia z dnia, w którym opowiadałam o sosnowym regale (jak szary, znaczy że LINK, można klikać). Takie dwa ujęcia pomieszczenia - jedno zrobione w momencie, kiedy szykowałam regał do zdjęcia i Sodoma w mą kuchnię wstąpiła, bo wszystko, co zgrabnie skrywa regał wylazło na wierzch, i drugie ujęcie - już po skończeniu posta, kiedy zapanował tu ład, porządek i baśniowy nastrój. Zdjęcia te udowadniają, że:

1) MAMO droga, naprawdę dbam o porządek w domu!

2) TEŚCIU kochany, regał jest diabelsko funkcjonalny i pojemny!

Słoiki, chlebaki, stojaki, skrzyneczki, cebulki, serwetki, siateczki i majonez. Kto znajdzie majonez?

A tu nikt nic nie znajdzie. Spokój, cisza, świerszcze słychać.