UWAGA, UWAGA! Nie będę miała Internetu najbliższy tydzień. Jutro zamówimy Panów Monterów, coby przyszli i odpalili nam dostęp do świata. ALE W MIĘDZYCZASIE COŚ WYMYŚLĘ, będę informowała na bieżąco, komuś sygnał ukradnę. Postaram się. A kiedy już mi podłączą sieć, to będę posta jednego za drugim trzepać. O! Mnóstwo zdjęć. Do urzygania.

 

A dzisiaj.

A dzisiaj już z wierzchu mamy cacy. Drugi dzień robót ciężkich i przymusowych zaowocował pięknym pokojem. Bogowie, odpłaćcie rodzicom i teściom w pieniądzach, zdrowiu i wnukach.

Oczywiście sprzęty wszelakie nadal są w pudłach, organizować szafy trzeba będzie na dniach, prasować, wieszać, rozpakować, układać. Ale - ALE! - ale okna wymyte, podłogi wyszorowane, ze ścian już pył się nie nosi, meble lśnią, kanapy ubrane, fotele  w obiciach, sztaluga dumnie się pręży w doborowym towarzystwie, a teściowa taras mopem potraktowała, mimo że deszcz zaczynał już padać. CUDNIE!

Nie ma się co chwalić wnętrzami szaf i komód, bo póki nie posprzątam, to jest w nich NIC, albo WSZYSTKO, ale dziełami ręcznej roboty matki mej i różnymi przykładami recyklingowej sztuki ozdobnictwa koniecznie muszą się popisać.  

Uwaga, chwalę się! 

INFO: Oczywiście, że naturalnie iż jak najbardziej więcej zdjęć cyknę. Dzisiaj w biegu tak jeno uchwyciłam w kadrze: wejście do pokoju i wyjście na taras x2.

 

Bida.

Na bogato.

Smutna sztaluga.

Szczęśliwa sztaluga.

Marny kącik.

Wspaniały kącik!

PS: Dzisiaj pierwsza noc w naszym mieszkaniu.